درآمدی بر اشتغال جوانان و راهکار مجلسیان

پس از انتشار یادداشت «اشتغال جوانان و راهکار مجلسیان» یکی از خوانندگان به نام عبدالله پارسی تکمله ای برای آن ارسال فرمودند که عیناً درج می گردد.

انتشار: هفته نامه شهرسبز شماره 251 مورخ 26 آذر 92 - عصر کازرون - مناظره و گفتگو - برق نیوز - 

---

درآمدی بر اشتغالجوانان و راهکار مجلسیان

عبدا... پارسی

هفته پیش مطلبیتحت عنوان «اشتغال جوانان و راهکار مجلسیان» در هفته نامه شهرسبز منتشر گردید.نکاتی به ذهنم رسید که لازم می دانم در تکمیل آن مطلب بیان کنم.

دولت جدید در حالیسکان اجرایی کشور را در دست گرفته است که متاسفانه دولت های قبلی درباره اشتغال وزیرساخت های آن برای نسل به «اشتغال رسیده» به آن صورت که باید کاری نکرده اند وبیشتر به حل و فصل مشکلات و معضلات در «زمان حال» خود می پرداختند. البته اینمسئله را نیز نباید نادید گرفت که هر دولت بنابه زمان خودش به مشلات عدیده وپیچیده ای روبرو بوده است که شاید امکان فکر کردن درباره مسایل آینده را از او میگرفته است. به عنوان مثال در دوران جناب آیت ا... هاشمی رفسنجانی در حالی سکان دارقوه اجرایی کشور می گردد که به دلیل جنگ خرابی های زیادی به وجود آمد و حتی برخیاز شهرها مثل هویزه با خاک یکسان گردیده بود. چیزی که خود این مسئول در خطبه هاینمازجمعه سال 72، یعنی پس از 4 سال –یک دوره- که تمام همت و وقت و سرمایه و ...کشور را صرف سازندگی نمود چنین بیان می دارد که اگر با همین سرعت –سرعتی که در تمام تاریخ ایران اگر نگوییم بی سابقهحداقل کم سابقه بود- به پیش برویم 50 سال دیگر به روز اول جنگ خواهیم رسید. خب اینمسئله خیلی مهمی است که دولت ها و مجالس را درگیر کرده بود.

در این میان مجالسو دولت ها این کار را بر دوش دولت بعدی واگذاشته و رفته اند.

و این در حالی استکه در حال حاضر نه تنها متولدین سال های 63 و 64 و 65 که سالهای اوج جمعیت هستند بهاشتغال رسیده اند و اکثراً بیکار هستند که متولدین سالهای بعدی هم اضافه شده اند وهر چه بیشتر بگذرد بر این بحران اشتغال افزوده خواهد شد. و مسلماً این امر سبب خواهدشد که کار برای دولت هم سخت تر گردد. پس مجلس و دولت باید به سرعت برای حل بحراندست به کار گردید و برای حل آن هم باید راهکارهای کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدتیرا ارائه دهند. تا نه تنها در دوران فعلی شعله های آتش زیر خاکستر را کم کنند بلکهدر اینده بتوانند این آتش را کاملاً نمایند در غیر این صورت بایستی منتظر انفجار وآتش همه گیر باشند که آن زمان دیگر کار از کار گذشته است و کسی نمی تواند جلوی آنرا بگیرد.

در دو دولت گذشتهو مجالس هفتم به این سوی مسئله خصوصی سازی برای حل این مشکل در دستور کار قرارگرفت. زیرا دولت و بودجه های آن را محدود می دانستند و نمی توانست که متقبل سیلجمعیت گردد. اما باید به این مسئله توجه کرد که جوانان به اشتغال رسیده بیکار چندمشکل اساسی داشته و دارند. اول این که در دوران تحصیل چه در دوران دانش آموزی و چهدر دوران دانشگاه به آن ها آموزش داده نشده است که چگونه برای خود اشتغال زاییکنند در حالی که خصوصی سازی مستلزم ان است که ابتدا به ساکن اموزش های لازم برایاشتغال فردی داده شود و برای آن به اصطلاح فرهنگ سازی گردد. مسئله ای که شایدبتوان گفت تنها در دوران اول اصلاحات جناب «دکتر مظفر» وزیر آموزش و پرورش وقت باایجاد دروس پرورشی در دبیرستان ها اقداماتی را انجام داد که متاسفانه پس از ایشاندنبال نشد. از دیگر مشکلاتی که نسل جدید با آن دست و پنجه نرم می کند آن است کهدرست برای همین نسل آغاز دوران فرهنگی جدیدی بود که عمده این نسل کار کردن دردوران تعطیلی مدارس بنابه دلایلی سرباز می زدند. این امر نه تنها از سوی خود ایننسل در دوران کودکی و نوجوانی و جوانی بلکه از سوی خانواده و جامعه نیز امری مثبتتلقی می گردید. این امر سبب شد تا فراگیری کار در محیط کار - که برای نسل های قبلموجب فراگیری فن و هنر و گاه کار و اشتغال اینده آنان را رقم می زد- دیگر نباشد.که این مسئله برای قشر متوسط جامعه که اکثریت جامعه را تشکیل می دادند و می دهندبیش از دیگران رویت شد. مسایلی از این دست، بسیارند که باعث شده است که نسل فعلیدستش جلوی دولت برای کار دولتی دراز باشد و از سوی دیگر دولت به سمت کوچک شدنافراطی پیش می رود.

اکنون دولتی بر سرکار آمده است که شعارش تدبیر و امید بود و با توجه به دوران تبلیغات این مسئله رابارها مطرح کرده بود. اما اکنون پس از گذشت 100 روزی که خودش قول داده بود تامشکلات را حل نمایند هنوز کاری از پیش نبرده است. جالب این است که جناب دکترروحانی که «سرهنگ نیستند و حقوق دان هستند» و از ابتدای انقلاب تا کنون در مسئولیتهای بالای کشوری همچون شورای عالی امنیت ملی و مجمع تشخیص مصلحت نظام، که تماممسایل و مشکلات کشور را بررسی می کنند وقتی به ریاست جمهوری رسیدند امیدی را در دلمردم این دیار رقم زدند. جناب دکتر روحانی باید توجه کنند که این امید نه برایآزادی های مسخره عده ای قلیل در شمال تهران بلکه امید برای حل مشکلات اقتصادی ومعیشتی و اشتغالی و ... در دل مردم شهرستان هاست. اگر پیش از رسیدن به ریاستجمهوری از این مشکلات خبر نداشتند که وااسفا که بالاترین مجامع کشور که باید مسایلو مشکلات کشور را حل کنند از مسایل و مشکلات چه از نظر قانونی و چه از نظر اجراییو هم درد مردم خبر ندارند. و اگر خبر داشتند مردم منتظر بودند که در گزارش 100روزه به جای این صحبت های صد من یک غاز که تقریبا همه مردم از آن خبر داشتند،حداقل به ارائه برنامه برای حل آنان بپردازد نه این که دوباره همچون دوران تبلیغاتریاست جمهوری به نقد دولت گذشته و ارائه گزارش از وضعیت فعلی و بدون هیچ برنامه ایبرای حل آنان اقدام نمایند.

لازم به ذکر استکه دولت باید بداند که اولین و مهمترین مسئله فعلی کشور مشکل اشتغال است نه هیچچیز دیگری. و تا این مشکل حل نگردد بقیه مشکلات هم حل نخواهد شد. نه فقر، نه فساد،نه فحشا، نه آزادی و ..... زیرا تا جوانان شغلی نداشته باشند، پولی هم بالتبعنخواهند داشت، و عدم وجود ان باعث وجود فسادها و خلاف هایی در جامعه خواهد خواهدشد که از جمله آن به تعویق افتادن ازدواج است که باعث وجود فسادهای گوناگون در سطحجامعه خواهد شد.

نکته دیگر این کهنسل جوان به اشتغال رسیده اکنون متولدین سال های 62 تا 72  را شامل می گردد و این امر کار دولت را بسیارسخت کرده است. و نکته دیگر قابل تامل هم آن که این جوانان عمدتاً تحصیلاتشانکارشناسی به بالاست.

هر چند از اواخردولت قبل فنی حرفه ای و آموزش های اشتغال زایی و خود اشتغالی اوج گرفت اما بنابهبسیاری از دلایلی از جمله چشم به کار دولتی داشتن، هزینه بالای این کلاس ها، عدمتوان مالی مناسب برای راه انداختن شغل مناسب، کاذب بودن بسیاری از موارد و ....باعث شده است تا بسیاری یا به این کلاس ها نروند یا آن که به اشتغال زایی بعد ازآن اقدام نکنند.

تمام این موارد درحالی است که نسل جوان با رقبای سرسختی هم روبروست که بازنشستگان و چند شغله ها ازآن جمله اند.

پیشنهادی که بهدولت و مجلس می گردد این است که در ابتدا به ساکن از بازنشستگان به هیچ وجهاستفاده نگردد و از مراتب مدیریتی و مشاوره ای را بر اساس سابقه و کیفیت کار  رتبه بندی نمایند. و به جای بازنشستگان ازنیروهای آماده به کار جوان استفاده شود.

در مرحله بعدشاغلینی که چند شغله هستند به خصوص اگر مشاغل آزاد دارند را به همان کار آزاد ازدستگاه های دولتی اخراج نموده و به جای آنان از نیروهای جوان استفاده گردد تا آنجا که هیچ چند شغله ای در دستگاه های دولتی نباشد.

همچنین تا آن جاکه ممکن است از ورود بانوان جزء آنها که واقعاً محتاجند یا واقعاً به حضور آن هانیاز است آن هم صرفاً در جایگاه های زنانه استفاده نگردد.

این تنها برنامهکوتاه مدتی باشد که بتوان در مدت زمان کوتاه به مسئله اشتغال و فساد خاتمه داد. درادامه دولت بایستی برای نسل های اتی که اکنون در دانشگاه و مدارس سیر می کنندبتواند با آموزش های مناسب و راه گشا و کارامد از سویی و از سوی دیگر با ایجادزیرساخت های مناسب برای اشتغال آنان و کسانی که احیاناً در برنامه کوتاه مدتنتوانسته اند به کاری دست یابند بتوانند در آینده به کار مناسب و مورد علاقه خوددست یابند.

این برنامه ها میبایست به شکل برنامه های میان مدت و دراز مدت ادامه یابد.

اموزش و تربیتمهمترین و اصلی ترین راهکار کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدتی است که مجلس و دولتبایستی آن را برنامه ریزی نمایند.

نکته دیگری که در پایانلازم است یادآوری گردد آن است که نباید به بهانه خصوصی سازی سرمایه های دولتی راچونان دو دولت گذشته بر باد داد. بلکه باید با نگاه داشتن و افزودن سرمایه های ملیو دولتی کوشید و در کنار آن به بخش خصوصی اهمیت داد.

و نکته آخر این کهمی توان چونان دولت های دیگر، سرریز جمعیتی متخصص کشور را در کشورهای دیگر بهاشتغال واداشت که این امر به مناسبات دولت، به خصوص وزارت امور خارجه برمیگردد کهاین روزها، بیش از بقیه وزارت خانه ها فعال گشته است. این وزارت خانه می تواند باتعامل سازنده با کشورهای دیگر به خصوص کشورهای جهان سوم و در حال پیشرفت نه تنهابرای نیروهای جوان کشور کاریابی انجام دهد بلکه قدرت سیاسی و فرهنگی و اقتصادیجمهوری اسلامی را از این طریق بسیار بالا ببرد. البته باید توجه داشت که منظوراستعمار یا استمار و استثمار کشورهای عقب مانده یا در حال توسعه نیست. بلکه منظورکمک کردن به آن ها برای پیشرفت کردن است. این که فرهنگ ها و تمدن ها با یکدیگر درحال نبرد فرهنگی و عقیدتی هستند نیز مسئله بسیار مهمی است که بایستی مورد نظر قراربگیرد.

انجمنی...