کنفرانسهای علمی! کاربردی یا غیرکاربردی؟!

این کنفرانس علمی خارج از همه مسایل (که باید گفت به عنوان اولین حرکت و گام در راه جنبش نرمافزاری در کازرون بسیار عالی بود) مرا بر آن داشت تا این مقال را بنگارم.

در روزهای آغازین انتخابات این همایش برگزار شد تا در هیاهوی انتخاباتی گم شود و اصلاً دیده نشود. شاید اگر برگزار کنندگان این همایش را در زمان پس از انتخابات برگزار مینمودند انعکاس بهتر و بیشتری میتوانست داشته باشد. غیر از این موضوع چند نکته دیگر ضروری مینماید که بیان گردد:

این کنفرانس علمی خارج از همه مسایل (که باید گفت به عنوان اولین حرکت و گام در راه جنبش نرمافزاری در کازرون بسیار عالی بود) مرا بر آن داشت تا این مقال را بنگارم.

در روزهای آغازین انتخابات این همایش برگزار شد تا در هیاهوی انتخاباتی گم شود و اصلاً دیده نشود. شاید اگر برگزار کنندگان این همایش را در زمان پس از انتخابات برگزار مینمودند انعکاس بهتر و بیشتری میتوانست داشته باشد. غیر از این موضوع چند نکته دیگر ضروری مینماید که بیان گردد:

برای این کنفرانس علمی که از دانشگاهها و موسسات غیرانتفاعی آموزش عالی از سراسر کشور در آن شرکت کردند هزینه و وقت بسیاری گذاشته شد. هم دانشگاه و مسئولین دانشگاه و هم دانشجویان که تحت مدیریت ریاست دانشگاه تمامی آنان در برگزاری آن هر یک به نوعی دخالت داشتند. اما سئوال این است که خروجی آن چیست؟

این همه تفکر و تعقل و اندیشه در مخیله جوانان و دانشگاهیان، در این کنفرانس صورت خارجی مییابد و ارائه میگردد. تئوریهایی در علوم انسانی که میتواند منشاء بسیاری از خدمات در کشور و یا شهرستان گردد. اما...

چند سال پیش بود که رهبر معظم انقلاب درخواست جنبش نرمافزاری را از سوی جامعه دانشگاهی نمود. حالا به حول و قوه الهی وقتی در شهر کوچکی مثل کازرون یک کنفرانس علمی قابل قبول صورت میگیرد حتماً در شهرها و دانشگاههای بزرگتر کنفرانسهایی از این دست هر ساله با سطح علمی بسیار بالاتری انجام میگیرد. اما باز سئوال تکرار میگردد ثمره این کنفرانس ها چیست؟ و چرا هیچ خروجی را از این کنفرانسها در صحنههای اجرایی کشور نمیبینیم؟

آری به نظر میرسد دلیل آن دوری و فاصلهای است که دانشگاه به عنوان نظریهپرداز برای فعالیتهای اجتماعی و اجرایی با سطح جامعه و مسئولین اجرایی دارد. هرچند مسئولین خود داعیه دانشگاهی بودن و در دانشگاه بودن را داشته باشند.

تولیدات دانشگاه متناسب و برای جامعه نیست یا این که اصلاً برای جامعه ایرانی و اسلامی ما طراحی نمیگردند.

این مسئله که دوری دانشگاه از سطح جامعه درحالی که دانشگاهیان خود از جامعه هستند از کجا نشات میگیرد؟

مثلاً در همین همایش بسیاری زیاد در باب اقتصاد و بازار و رفتار با مشتری یا مسایلی از این دست مطرح شد که میتواند برای بازاریان ما مفید فایده باشد. اما آیا بازاریان در آن شرکت داشتند؟ (هرچند میدانیم که این مباحث علمی و همان دانشگاهی است و یک بازاری عوام نمیتواند از آن بهره گیرد که باز برمیگردیم به همان نکته قبل دوری از جامعه؛ این در حالی است که در جوامع پیشرفته بازار بر اساس همین تئوریهایت که میچرخد.)

در این همایش بحثهای بسیاری پیرامون موضوع گردشگری در قسمتهای مختلف مانند گردشگری پزشکی، گردشگری مجازی، گردشگری کشاورزی و ... مطرح شد.

این جا دیگر جای انسانهایی که بگوییم عام هستند و تخصص ندارند نیست. جایگاه مسئولین شهرستانی است. اما عدم حضور انان در این کنفرانسها مسلماً جهل آنان را از مسایلی که در آن گذشته فراهم می نماید.

مسئول سازمان گردشگری یا فرماندار یا اداره ارشاد یا ... که متولیان اصلی این بخشند در این همایشها معمولاً خالی است. پس تئوریها و مسایل مطرح در این باب همیشه از محدوده سالنهای کنفرانس دانشگاهها و یا جاهایی که این گونه کنفرانسها در آن برقرار میگردد خارج نمیشود. و به همین دلیل است که فعالیتهای مسئولین بسیاری سطحی و به شکلی سنتی ادامه مییابد.

نکته قابل توجه دیگر در این کنفرانس این بود که تنها عده محدودی میتوانستند در آن حضور یابند.

عدم حضور دانشجویان و اساتید دانشگاههای دیگر کازرون و یا حتی دانشآموزان در آن یک نقطه ضعف برای آن به شمار میآید. هرچند میدانیم که هزینه و نظم جلسه باید به شکل خاصی باشد و مسئولین احتمالاً برای همین این گونه عمل کردهاند.

در پایان جا دارد تا از برگزار کنندگان این کنفرانس علمی تشکر و خسته نباشید گفت.

باید این نکته نیر به مسئولین امر گفته شود که اگر فرصت حضور در این کنفرانس را نداشتند بایستی از طریق دانشگاه آن چه را که مربوط به حوزه فعالیت آنان است دریافت نمایند و دانشگاه نیز بایستی خروجی و ثمره این کنفرانس را در حوزههای مختلف به مسئولین مربوط به آن حوزه ارائه دهد تا بتوانند ثمره این همه زحمت و فعالیت دانشگاهیان را در عرصه اجرا به کار گیرند که این امر میتواند کشور را در مسیر پیشرفت و ترقی جلو ببرد.